Corralejo      El Cotillo       Tindaya        Tefía      La Oliva
     Puerto del Rosario      Antigua    Betancuria     Caleta de Fustes      Ajuy     Pájara 
Gran Tarajal     La Lajita      La Pared     Costa Calma     Jandía      Morro Jable     Cofete

Inleiding

Fuerteventura is het tweede grootste (na Tenerife) van de zeven Canarische eilanden en ligt het dichtste bij Afrika, amper 100 km er vandaan. In vogelvlucht is het eiland een honderdtal kilometer lang en van vijf tot dertig kilometer breed. Er leven ongeveer 40000 inwoners, aangevuld met duizenden toeristen en Spanjaarden van het vasteland die hier in de horeca werken.

Hoewel de Canarische eilanden allemaal een vulkanische oorsprong hebben, zijn ze toch totaal verschillend van landschap. Fuerteventura wordt door velen (totaal onterecht vind ik) lelijk, monotoon en oninteressant gevonden.
Voor mij schuilt de schoonheid in de kale, eenzame uitgestrektheid en in de vele tinten van de vulkanische ondergrond. De bergen, die nooit hoger zijn dan 900 meter, vertonen een prachtig kleurenpalet van okergeel, rood, bruin tot zwart. Op de harde bodem groeit amper iets, af en toe staan er wat palmbomen of vetplanten en cactussen, maar op veel plaatsen zijn er enkel stenen en zand. En toch is ieder stukje van het eiland, hoewel steeds kaal en dor, verschillend. Fantastisch voor liefhebbers van maanlandschappen. Hier en daar staan wat witbepleisterde huisjes of zijn er kleine dorpjes, waar de tijd is blijven stilstaan en maar weinig te beleven valt. Stadjes zoals Betancuria, Antigua en La Oliva worden door de toeristische diensten sterk gepromoot, maar je bent er volgens mij vrij snel uitgekeken. Fuerteventura  is vooral bekend voor zijn paradijselijke stranden en duinen. De stranden zijn breed, kilometers lang en bestaan uit fijn spierwit zand en felgroene tot helblauwe golven spoelen er op aan.  Er zit enorm veel kleurenvariatie in de zee. Een aanzienlijk aantal stranden zijn verlaten, je kan er lange wandelingen maken zonder iemand tegen te komen. Aan de oostkust zijn de stranden breed en wit, in het westen is het hoofdzakelijk een rotskust: woeste golven slaan tegen zwarte steenmassa's te pletter.

Als je houdt van bossen, weelderige plantengroei, een overvloed aan musea en culturele activiteiten, bruisende steden, of megadiscotheken, weet dan dat Fuerteventura dit niet te bieden heeft. Als vulkanisch gebied en mooie stranden je aantrekken, of als je graag in ideale omstandigheden surft of duikt, dan zal het eiland je vermoedelijk wel bevallen.
Ik bezocht het eiland de laatste keer in 2000, het is mogelijk dat de badplaatsen ondertussen geëvolueerd zijn.

Het eiland verkennen

Omdat Fuerteventura vrij klein is, heb je niet langer dan enkele dagen tot een week nodig  om overal te komen. Van de ene kant van het eiland (Morro Jable) naar de andere kant (Corralejo), rijd je per auto over de hoofdweg ongeveer 135 km in iets minder dan twee uur. Maar, onderschat als je van de grote wegen afwijkt de afstanden niet. In de bergen vorder je maar traag en op de hobbelige zandwegen kan je soms maar stapvoets rijden. Kaart Fuerteventura, Canarische Eilanden.
Mijn bespreking begint in het noorden van het eiland en eindigt in het zuiden.

Corralejo

Corralejo is een populaire badplaats in het uiterste noorden van het eiland. Het heeft 3500 inwoners, aangevuld met een groot aantal toeristen, vooral Duitsers, Britten, maar ook Spanjaarden. Het publiek is er op het eerste gezicht wat volkser en jonger dan in de andere vakantieoorden. De Avenida Generalísimo is de levendige hoofdstraat, waar de meeste winkels (souvenirs, elektronica, supermarktjes, sportieve kleding), restaurants, cafés, autoverhuurbedrijven en ook enkele hotels gevestigd zijn. Corralejo bestaat uit een oudere kern met smalle straatjes, een haventje en een nieuwer gedeelte. Er is een korte promenade en er zijn mooie stranden. Het ziet er zo'n beetje rommelig uit, maar er heerst een prettige, ongedwongen vakantiesfeer. Zo'n twee kilometer in zee ligt het eilandje Los Lobos waarheen excursies georganiseerd worden (veel zou er niet te zien zijn).

Het kantoor voor toerisme is gevestigd aan de Plaza Pública, en is geopend van maandag tot zaterdag (wisselende openingstijden). Het busstation is gelegen in het westelijk gedeelte van de stad, aan Av. Juan Carlos 1, en een taxistandplaats aan het Centro Comercial Atlántico aan de Av. Generalissimo Franco. Een apotheek vind je eveneens aan de Av. Generalissimo Franco, en er is ook een Duitstalig artsencentrum met 24u dienst in het C.C. Brisamar in dezelfde straat. In Calle Cruceres de Baleares is een medisch centrum: Centro de salud. Het postkantoor is gesitueerd aan de Calle Lepanto.

Vlakbij Corralejo begint het prachtige duinengebied Parque natural de las dunas de Corralejo. Dit natuurgebied is beschermd vanaf 1982. Over een oppervlakte van een twintigtal vierkante kilometers is spierwit zand opgehoopt, met aan de ene kant een felblauwe zee, en aan de andere kant donker gebergte, wat werkelijk ongelofelijk mooi is. De hoofdweg die door het gebied loopt moet regelmatig zandvrij gemaakt worden, want de duinen zijn constant in beweging. Het zand is afkomstig van koraalbanken en schelpen die gedurende miljoenen jaren door de stroming verpulverd werden, dus niet overgewaaid vanuit de Sahara, zoals wel eens gedacht wordt. Voor het gebied beschermd was, werden hier twee hotels van de Riuketen gebouwd (waarvan de gasten van een prachtig panorama kunnen genieten), maar aan de rest van de duinen mag gelukkig niet meer geraakt worden. In de buurt van deze hotels zijn de stranden drukker dan elders. Langs de hoofdweg zijn enkele parkeerstroken. Het wordt afgeraden buiten deze zones te parkeren om de duinen niet te veel te beschadigen, maar ook omdat je het risico loopt vast te rijden in het zand.

In de buurt van de Riuhotels zijn er wat voorzieningen voor strandgasten, er is een winkeltje en er stopt een bus die naar Corralejo rijdt.

El Cotillo

El Cotillo is een oud vissersdorpje in het noordwesten. Aan de zuidkant van het plaatsje is er een klein haventje waar kleurrijke visserssloepen dobberen en er staat een wachttoren in donkere lavasteen die in vroegere tijden bescherming moest bieden tegen invallers. Vanaf dit punt heb je van bovenaf uitzicht op een rotsachtige kust, een kaal achterland en een strand waarop hoge golven aanspoelen. In het dorpje zelf staan wat witgekalkte huisjes. Het strand bestaat hier deels uit zwarte lavasteenbrokken en wit zand, wat een mooi kleurencontrast oplevert. De kust is hier totaal anders van uitzicht dan twintig kilometer verderop in Corralejo, veel woester. Iets noordelijker staat de vuurtoren Faro de Tostón. Vanaf hier leidt een erg hobbelig weggetje met los zand (enkel voor jeeps) richting Corralejo. Als je niet met een jeep rijdt en toch graag een wat avontuurlijkere weg neemt, rijd je beter terug naar Lajares en dan zo richting kust. Deze rit voert over een kronkelende zandweg vol diepe putten door een vrij vlak kaal maanlandschap, bij helder weer heb je een mooi uitzicht op de eilanden Lanzarote en Los Lobos.    

La Oliva

La Oliva was het politieke centrum van het eiland in de 18e en begin 19e eeuw. Een aantal gerenoveerde herenhuizen herinneren aan die periode. In het dorp staat een kerk in witte bepleistering met een toren in zwarte lavasteen. Er is een pottenbakkerswerkplaats. In het herenhuis Casa Mané is de kunstgalerij Centro de Arte Canario gevestigd. Hier worden wisselende exposities gehouden van (moderne) Canarische kunstenaars, er is ook een beeldentuin. Gesloten op zondag.

Tindaya

Tindaya is het vertrekpunt voor een wandeling naar de top van de nabijgelegen vulkanen Montaña Tindaya (400 m hoog) en Montaña Quemada (300 m hoog). Op de Mont. Quemada staat een monument ter nagedachtenis van Miguel de Unamuno, een schrijver die naar het eiland verbannen werd. Men vermoed dat deze berg ooit een offerplaats geweest is. Rond de Mont. Tindaya is beroering ontstaan toen de Spaanse kunstenaar Eduardo Chillida bekend maakte dat hij de binnenkant van de berg tot een kunstwerk zou willen transformeren. Er is veel protest tegen geweest, en het is niet duidelijk in hoeverre dit plan zal uitgevoerd worden.

Tefía

Te midden van de okerkleurige stofvlakte staat een oude boerennederzetting die gerestaureerd werd om het vroegere plattelandsleven te laten herleven voor de toeristen. Het plaatsje is onopvallend en verlaten.

Puerto del Rosario

De luchthaven bevindt zich aan de oostkust, nabij Puerto del Rosario, de hoofdstad van Fuerteventura. Er wonen nog geen 20000 inwoners, maar het is de grootste stad van het eiland en de enige plaats waar je een bioscoop of ziekenhuis aantreft. Er zijn geen toeristische trekpleisters of mooie wijken, maar je kan er wel sfeer opsnuiven en even de monotonie van de toeristische badplaatsen doorbreken. Van 1974 tot 1996 was het vreemdelingenlegioen er gevestigd en in die periode had de stad een slechte naam. Nadien  is het stadsbestuur begonnen de stad wat aantrekkelijker te maken om ook een graantje van het toerisme te kunnen meepikken, maar er zijn nog veel inspanningen nodig, het ziet er niet echt aantrekkelijk uit. Het enige museum van de stad is gewijd aan de schrijver Miguel de Unamuno, die ooit verbannen werd naar Fuerteventura.

Adres Casa Museo Unamuno: Calle Virgen del Rosario 11, open op weekdagen. Het kantoor van de toeristische dienst is gelegen aan Avda. 1 de Mayo, 37. Luchthaven en ziekenhuis aan de zuidkant van de stad, langs de hoofdweg.

Caleta de Fustes (El Castillo)

Op Fuerteventura gebeurt het wel vaker dat aan eenzelfde dorp verschillende benamingen gegeven worden, zo komt het dat Caleta de Fustes ook wel El Castillo genoemd wordt. Deze nieuwe badplaats ligt op 7 km van de luchthaven. Voordeel hiervan is dat het transfer naar de luchthaven maar een kwartiertje duurt. Of je er veel lawaaihinder van de vliegtuigen hebt is mij niet bekend, maar het aantal vluchten is nogal beperkt. Het is een aangenaam vakantiedorp, niet erg groot, met uitsluitend lage gebouwen en enkele kleinere winkelcentra. Hier verblijven vooral families met kinderen. Een opvallend bouwwerk is de zwarte ronde toren bij de jachthaven. Aan de jachthaven kan je materiaal huren om te windsurfen of te duiken.

Artsenpraktijk Clinica El Castillo met 24 u dienst, Urbanización El Castillo.

Antigua

Dit stadje is een van de oudste plaatsjes van het eiland. Er staan kleine witgekalkte huisjes, een kerk en ruïnes van windmolens. Aan de rand van het dorp staat, midden een als openluchtmuseum aangelegde tuin met restaurant, een gerestaureerde windmolen die te bezichtigen is: de Centro de Artesanía Molino de Antigua.

Betancuria

Betancuria staat onder monumentenzorg en wordt beschouwd als het mooiste plaatsje van het eiland. Het was de eerste hoofdstad van Fuerteventura van 1405 tot 1834.  Het is een slaperig dorpje met 600 inwoners.  Er staan nog enkele herenhuizen en een redelijk mooie kerk.

Ajuy

Pájara

Van Pájara wordt vaak gezegd dat het Afrikaans aandoet. Zo komt het op mij niet over, maar door een of andere reden doet het gezellig aan. Het is de provinciehoofdplaats van het zuidelijk schiereiland, maar het is echt niet meer dan een dorp. Het piepkleine centrum is mooi aangeplant met bomen en kleurige bougainvilles. De kerk aan de Plaça Nuestra Señora de la Regla springt in het oog door het kleine, maar mooie portaal, versierd met Mexicaans aandoende figuren. Tegenover de kerk staat het gemeentehuis, met vlakbij een pleintje waar ook het publieke openluchtzwembad gevestigd is. Je kan hier 's namiddags gratis gaan zwemmen. De straatjes zijn nauw en de witte huisjes met houten balkons zijn typisch voor de Canarische bouwstijl. Er zijn enkele ouderwetse cafeetjes en typische restaurantjes waar je tussen de inwoners een streekgerecht kan gaan eten. Het kale roodgetinte berglandschap in de omgeving is eveneens de moeite (voor liefhebbers van kaal gebied).

Gran Tarajal

Gran Tarajal is de tweedegrootste stad van het eiland. Het leven gaat hier gewoon zijn gangetje, zonder toeristen.

La Lajita

Het plaatsje aan de oostkust op zich is niet belangwekkend, maar er is een zoo gevestigd, waar je een tochtje op een kameel of een ezel kan maken. Een 250 tal kamelen en andere dieren, zoals vogels en krokodillen kan je bekijken midden in een tropische tuin. Interessant voor mensen met kinderen. De zoo is dagelijks geopend van 9 tot 19 u.

La Pared 

Op het smalste punt is het eiland amper vijf kilometer breed. La Pared ligt hier aan de westkust. Hoewel het strand mooi is, is het niet aan te raden hier te zwemmen, de stroming is te sterk. De omgeving hier is prachtig. Het loont de moeite om regelmatig de hoofdweg te verlaten en via pistes naar de waterkant te rijden. Hoewel er maximum amper dertig kilometer afstand tussen beide kusten zit, zijn ze niet met elkaar te vergelijken. Aan de oostkust zijn de stranden spierwit en de zee turkoois, terwijl hier in het westen  woeste donkerblauwe golven tegen de zwarte rotsen te pletter slaan. Noordwaarts voorbij La Pared is het binnenland totaal kaal en zwartgekleurd met afgeknotte heuvels(het doet wat aan IJsland denken).

Costa Calma

Nabij Costa Calma liggen de Playas de Sotavento, prachtige witte stranden van 25 km lang. De hoofdweg in de omgeving hier, tot aan Jandía Playa, biedt vaak enorm mooie uitzichtpunten over het felgroene water en spierwitte zand. Costa Calma zelf is een vakantieplaats die volledig nieuw gebouwd werd, er is dus geen historisch centrum, in feite is er helemaal geen centrum. Het is een erg rustig vakantieoord, met enkele grotere hotels verspreid langs een met palmbomen omzoomde straat en aangeplant bos. Aangezien de rest van het eiland zo kaal is, springt deze groene plek in het oog. Dit is ongetwijfeld de mooist aangelegde badplaats van Fuerteventura, maar wel de minst levendige. Rustzoekers zullen zich waarschijnlijk hier op hun gemak voelen, uitgaanstypes en shoppers veel minder. Er zijn drie kleinere winkelcentra die verspreid liggen, met enkele cafeetjes en wat winkeltjes, maar daar houdt het mee op. Het is jammer dat de plaats doormidden wordt gesneden door de hoofdweg, maar als je aan de strandzijde verblijft, zal je er weinig last van hebben.  Er zijn artsencentra in Hotel Taro Beach, Cañada del Rio en in het Centro Comercial Cañada del Rio. Taxistandplaats aan C.C. Sotavento.

Jandía Playa

Jandía is de naam van het zuidelijke schiereiland. Het vakantieoord dat met die naam aangeduid wordt heet eigenlijk Jandía Playa. Het tegen de kale bergen gebouwde stadje is een kunstmatig vakantiedorp zonder charme. De stranden zijn er heel breed, rustig en mooi (vergelijkbaar met Costa Calma). Om vanuit het centrum het strand te bereiken moet je een 100 à 200 meter door een steppeachtige strook wandelen. Het strand is hier dus rustig gelegen, je hebt er nog echt het gevoel temidden van de natuur te zijn. In Jandía Playa is er één hoofdstraat, de Av. Solana de Matorral, met aan de ene zijde een open zicht op zee en aan de andere kant een aaneenschakeling van een groot aantal winkeltjes zoals parfumerieën, souvenirs, elektronica, supermarkten, restaurants, een enkele discotheek, cafés, hotels, autoverhuurbedrijven en enkele lunaparken. Mooi van architectuur of aanplanting kan je het er niet noemen, maar de hoofdstraat is levendig. De vuurtoren duidt min of meer het begin van het winkelcentrum aan. Er loopt een gemengd publiek rond: gezinnen met kinderen, deftige oudere koppels, maar ook jongeren. Duitsers maken hier de overgrote meerderheid van de vakantiegangers uit (soms zelfs tot 90% vernam ik). Het uitgestrekte vakantiepark Stella Canaris heeft een grote tuin met vogelpark, wat kinderen misschien leuk vinden. In het centrum zelf en in de omgeving zijn een twintigtal grote hotels en enkele appartementcomplexen gevestigd.  Enkele kilometers van het centrum zijn een aantal luxueuze hotels tegen het strand aan gebouwd (b.v. Jandia Princess, Iberostar Playa Gaviotas en Iberostar Palace, Club Aldiana). Als u hier verblijft, houdt er dan rekening mee dat de weg naar Jandía niet geschikt is voor voetgangers: het is een drukke baan zonder voetpad. Een wandelpromenade langs het strand is hier onbestaande. Wandel liever over het strand. Na de Iberostar hotels loopt er enkele meters naast de rijbaan aan de kant van het strand een zandweggetje dat naar het centrum leidt. 'S nachts of 's avonds niet aan te raden, want dan is het er pikdonker, de taxi is dan een beter en betaalbaar alternatief.  Taxistandplaatsen aan de hoofdstraat vlakbij Stella Canaris en bij het Centro Comercial Jandía, aan het toeristisch kantoortje. In dezelfde straat zijn apotheken gevestigd en artsencentra (ook in het Centr.Com. Jandía). Alles is hier makkelijk te vinden. Supermarkten o.a. bij Stella Canaris, het Tennis Center en in de buurt van het CC Jandía.

Morro Jable

Jandía Playa en Morro Jable grenzen aan elkaar en vullen elkaar aan doordat ze zo verschillend zijn. Morro Jable is een oud vissersdorpje, met smoezelige, smalle straatjes en oude huisjes met gesloten luiken. Hier wonen niet alleen oorspronkelijke eilandbewoners, maar ook de vele personeelsleden, afkomstig van het Spaanse vasteland, die in de naburige hotels werken. Er is een (niet erg aantrekkelijke) haven, waar de veerboten naar de andere Canarische eilanden aanmeren en waar de toeristische boottochtjes vertrekken. Naast het strand heb je een klein stuk wandelpromenade, met enkele cafeetjes. Onder het tl-licht zitten zowel  inwoners met elkaar te kaarten, als toeristen die een glas komen drinken. De meerderheid van de stoffige winkeltjes zijn eerder op de inwoners gericht dan op toeristen. Bewoners van de armetierige huisjes zitten op het smalle, oneffen trottoir voor hun woonst met elkaar te praten en naar de voorbij wandelende toeristen te kijken. Aan de rand van het dorp werden en worden nieuwe huizen gebouwd om de werknemers van de hotels te huisvesten.

Cofete

Voorbij Morro Jable stopt de bewoonde wereld, er voert enkel een stoffige piste naar Punto de Jandía en Cofete. Het weggetje kronkelt door een donker, kaal landschap en regelmatig heb je uitzicht op zee. Een prachtig uitkijkpunt bereik je na een hobbelige rit, bovenop het extreem winderige Roque del Morro. Beneden zie je de prachtige stranden van  Cofete en Playa de Barlovento. In het plaatsje Cofete staan er enkel een restaurantje en wat huisjes aan het strand. In de omgeving daar staat Villa Winter, gebouwd door de Duitse legeringenieur Gustav Winter. Er doen nogal wat verhalen de ronde over dit gebouw, er wordt beweerd dat men er een geheime schuilplaats voor nazi kopstukken van wou maken. De ware toedracht is niet duidelijk. In principe is deze rit enkel voor jeeps doenbaar. Er rijden personenauto's, maar aangezien de autoverhuurbedrijven verbieden op dergelijke wegen met een gewone auto te rijden neem je een risico als je het toch doet. Als je hier in panne valt heb je een probleem, anders alleen een vuile auto.